ΤΟ ΠΑΙΔΙ «ΦΡΙΚΙΟ»!

Όταν η θάλασσα δέρνεται και χτυπιέται απ’ τους ανέμους, ανασκαλεύοντας τα σωθικά της και μέσα απ’ τις φουρτούνες της βγάζει σαπιόξυλα, βαρέλια, λάστιχα, ξάρτια και τα πετάει σ’ ερημικές ακτές.

Tο ίδιο συμβαίνει και με την υλιστική κοινωνία μας. Mέσα απ’ το τρικυμισμένο της πέλαγος ξεπετάγονται κάτι παιδιά, που σου προκαλούν φρίκη. Eίναι η ίδια η φρίκη της. Tα παιδιά του περιθωρίου, όπως τα λέμε...

Eίναι αμφισβητίες περίεργοι, απορριπτικοί, μηδενιστές, χαοτικοί. Έχουν επίσης περίεργα κουρέματα, ιδιάζοντα ντυσίματα, μιλούν τη δική τους γλώσσα κι εκφράζονται πιο πολύ με μιάν αλλόκοτη όσο και καταστροφική συμπεριφορά, γι’ αυτούς τους ίδιους και τους άλλους!

Ποιοί είναι ακριβώς, πόσοι είναι, πώς δημιουργούνται, πού καταλήγουν, ποιές οι επιπτώσεις της ύπαρξης και της δράσης τους στην κοινωνία και τη νεολαία, αντιμετωπίζονται;

Όπως και να το κάνουμε, το πρόβλημα είναι σημαντικό γιατί πρόκειται για το περιθώριο, που σήμερα όλο και μεγαλώνει, όλο και πιο κοντά μας φθάνει, ήδη μας αγγίζει...