Εκτύπωση

 

Ο εμπαθής και ο απαθής άνθρωπος

«O υπερβολικά εμπαθής άνθρωπος γίνεται σαν αιχμάλωτος κι αναίσθητος απ’ τη φιλική του διάθεση προς τα πάθη. Κι άλλοτε από κάποια επιθυμία ορμάει χωρίς σκέψη σαν άλογο ζώο, άλλοτε πάλι από θυμό, παίρνοντας εκδίκηση για την επιθυμία, τρίζει σαν θηρίο τα δόντια του εναντίον των συνανθρώπων του.

Έτσι και ο απαθής άνθρωπος γίνεται απ’ την τέλεια αγάπη του Θεού αναίσθητος! Κι άλλοτε συγκεντρώνει τη μελέτη του στον Θεό, κι άλλοτε στη θεωρία κάποιου θαυμαστού έργου Του ή σε κάποιο ρητό των θείων Γραφών, σύμφωνα τον άγιο Νείλο. Κι αν ακόμη βρίσκεται ανάμεσα σε πολλούς ή στην αγορά, ο νους του φέρεται σαν να είναι μόνος.

Αυτή όμως η κατάσταση δημιουργείται απ’ τη φύλαξη των θείων εντολών του Χριστού, στον οποίο ανήκει η δόξα και η δύναμη στους αιώνες. Αμήν»

                       

(Άγιος Πέτρος Δαμασκηνός)