Εκτύπωση

Τποτα δν κνει τσο  χαρομενη τ ζω μας,  

σο εχαρστηση πο ασθανμαστε στν κκλησα.

Στν κκλησα συντηρεται χαρ τν χαρομενων νθρπων,
στ
ν κκλησα βρσκεται εθυμα τν στενοχωρημνων,

εχαρστηση τν λυπημνων,

νακοφιση τν ταλαιπωρημνων,

νπαυση τν κουρασμνων.

λτε κοντ μου, λγει Κριος,
λοι ο κουρασμνοι καποκαμωμ
νοι
κα
γ θ σς ναπα
σω.

Τ πιγαπητ, π' ατ τ φων, θ μποροσε νπρξει;
Τ
γλυκτερο π' ατ τν πρ
σκληση;

Κριος σ προσκαλε στν κκλησα γι τρυφ πνευματικ.
Σ
προτρπει γι ανάπαυση κι χι γι κ
πους.
Σ
μεταφρει π τ βσανα στν νπαυση,

σηκνοντας τ βρος τν μαρτιν σου.


πνευματικ τρυφ θεραπεει τν θυμα[1]

κα εφροσνη γιατρεει τν λπη.

                      

Άγ. ων. Χρυσστομος

 


[1] Αθυμία = λύπη, κατάθλιψη