Τίποτα δέν κάνει τόσο χαρούμενη τή ζωή μας,
ὅσο ἡ εὐχαρίστηση πού αἰσθανόμαστε στήν Ἐκκλησία.
Στήν Ἐκκλησία συντηρεῖται ἡ χαρά τῶν χαρούμενων ἀνθρώπων,
στήν Ἐκκλησία βρίσκεται ἡ εὐθυμία τῶν στενοχωρημένων,
ἡ εὐχαρίστηση τῶν λυπημένων,
ἡἀνακούφιση τῶν ταλαιπωρημένων,
ἡἀνάπαυση τῶν κουρασμένων.
Ἐλᾶτε κοντά μου, λέγει ὁ Κύριος,
ὅλοι οἱ κουρασμένοι καίἀποκαμωμένοι
καίἐγώ θά σᾶς ἀναπαύσω.
Τί πιόἀγαπητό, ἀπ' αὐτή τή φωνή, θά μποροῦσε νάὑπάρξει;
Τί γλυκύτερο ἀπ' αὐτή τήν πρόσκληση;
Ὁ Κύριος σέ προσκαλεῖ στήν Ἐκκλησία γιά τρυφή πνευματική.
Σέ προτρέπει γιά ανάπαυση κι ὄχι γιά κόπους.
Σέ μεταφέρει ἀπό τά βάσανα στήν ἀνάπαυση,
σηκώνοντας τό βάρος τῶν ἁμαρτιῶν σου.
Ἡ πνευματική τρυφή θεραπεύει τήν ἀθυμία[1]
καίἡ εὐφροσύνη γιατρεύει τήν λύπη.
Άγ. Ἰωάν. Χρυσόστομος
[1] Αθυμία = λύπη, κατάθλιψη