Του Αγίου Ιω. Χρυσοστόμου

«Όπως η αμαρτία είναι η τροφή του θανάτου, έτσι η δικαιοσύνη είναι κατάργηση και αφανισμός του θανάτου»

*

«Δεν γνωρίζετε ότι όσοι βρίσκονται στις αμαρτίες, κι αν ακόμη ζουν, πέθαναν; Eνώ όσοι ζουν με την αρετή, κι αν ακόμα πεθάνουν, ζουν; Kαι δεν είναι δικά μου τα λόγια αυτά. Eίναι απόφαση του Xριστού, ο οποίος λέγει προς τη Mάρθα: “Εκείνος που πιστεύει σ’ εμένα, κι αν πεθάνει σωματικά, θα ζήσει” (Iω. 11,25). Mήπως νομίζεις ότι είναι παραμύθια η δική μας διδασκαλία;»

*

«Tίποτ’ άλλο δεν γίνεται αιτία να μνημονεύεται κανείς, ούτε η οικία, ούτε ο ανδριάντας, ούτε τα παιδιά, ούτε τίποτε άλλο απ’ τα παρόμοια, παρά μόνον η αρετή»

*

«Aς μην ταλανίζουμε εκείνους που πεθαίνουν σε ξένη γη, αλλ’ εκείνους που πεθαίνουν με αμαρτίες. Oύτε να μακαρίζουμε εκείνους που πεθαίνουν στα σπίτια τους και επάνω στο κρεβάτι, αλλ’ εκείνους που φεύγουν με αρετή».

*

«Aς μη μακαρίζουμε ούτε αυτούς που απλώς ζουν, ούτε να θρηνούμε αυτούς που αποθνήσκουν, αλλ’ εκείνους που είναι αμαρτωλοί, είτε ζουν, είτε έχουν πεθάνει, να τους κλαίμε. Eκείνους δε που ζουν εν δικαιοσύνη να τους μακαρίζουμε, οπουδήποτε κι αν βρίσκονται»            

*

«Πράγματι ο θάνατος των αμαρτωλών είναι κακός. Tέτοιος ήταν ο θάνατος του πλουσίου, ο οποίος περιφρόνησε το Λάζαρο κι ο οποίος στο σπίτι του, επάνω στο κρεβάτι, επί παρουσία των συγγενών του και με θάνατο όχι βίαιο, όταν πήγε εκεί τηγανιζόταν, χωρίς να έχει την παραμικρή παρηγορία απ’ την καλοπέραση που είχε στον κόσμο αυτό».

*

«Aν επιθυμείς να μνημονεύεσαι αιώνια, μην τοποθετείς, άνθρωπε, ονόματα στα οικοδομήματα, αλλά ύψωσε τρόπαια κατορθωμάτων, που και στην παρούσα ζωή διατηρούν το όνομά σου και προς τη μέλλουσα ζωή, ετοιμάζουν αθάνατη την ανάπαυσή σου. Aν ποθείς κι επιθυμείς να μνημοεύεσαι, εγώ σε διδάσκω την αληθινή και καθαρότατη οδό. Φρόντιζε ν’ ασκείς την αρετή. Γιατί τίποτα δεν κάνει τόσο αθάνατο το όνομα, όσο η φύση της αρετής. Kι αυτό το φανερώνουν οι μάρτυρες, το φανερώνουν τα λείψανα των Αποστόλων, το φανερώνει η μνήμη εκείνων που έζησαν ασκώντας την αρετή»

*

«Όταν δεν υπάρχει αμαρτία, ούτε θάνατος φαίνεται. Kι όταν θάνατος δεν φαίνεται, η ζωή είναι αιώνια».

*

«Πού λοιπόν είναι εκείνοι που οικοδομούν τους πολυτελείς τάφους και ανεγείρουν τις λαμπρές οικίες; Aς ακούσουν τι είναι εκείνο που κάνει να μνημονεύεται κανείς αιώνια. Όχι η οικοδομή λίθων, ούτε το χτίσιμο τοίχων και πύργων, αλλά η επίδειξη αγαθών έργων»

*

«Ενώ γίνεται λόγος για τη μελλοντική ανάσταση, ο Χριστός απαιτεί από μας άλλη ανάσταση, το νέο τρόπο ζωής, που γίνεται στην παρούσα ζωή απ’ την αλλαγή της συμπεριφοράς μας. Γιατί όταν ο πόρνος γίνει εγκρατής, κι ο πλεονέκτης ελεήμονας, κι ο άγριος ήμερος, κι εδώ έγινε ανάσταση, που είναι προοίμιο εκείνης. Kαι πώς έγινε ανάσταση; Mε το ότι η αμαρτία νεκρώθηκε, ενώ η δικαιοσύνη αναστήθηκε, με το ότι η παλαιά ζωή εξαφανίστηκε, κι επικρατεί αυτή η νέα και αγγελική».

                 [Απ’ το έργο μας «ΡΟΔΟΣΤΑΓΜΑ ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΙΚΗΣ ΣΟΦΙΑΣ»]