«Και πως, λέγει, θα μπορούσε κάτι να δημιουργηθεί απ’ την ανυπαρξία;

Συ όμως, σε παρακαλώ, πες μου, πως θα μπορούσε να γίνει κάτι από ύλη που προϋπάρχει; Γιατί το ότι η γη δημιουργήθηκε απ’ το μηδέν, εγώ μεν το πιστεύω, συ δε αμφιβάλλεις, το ότι δε ο άνθρωπος έγινε απ’ τη γη, το αποδεχόμαστε και οι δύο. Απάντησε λοιπόν σ’ αυτό που το αποδεχόμαστε και οι δύο κι είναι ευκολότερο, πως δηλαδή έγινε από το χώμα η ανθρώπινη φύση.

Γιατί απ’ τη γη γίνεται ο πηλός, τα τούβλα, τα κεραμίδια και τα πήλινα αγγεία, ενώ κανένας δε θα μπορούσε ποτέ να δει σάρκα να γίνεται από τη γη. Πως λοιπόν έχει γίνει η ανθρώπινη φύση; Πως διαπλάστηκαν τα οστά; Πως τα νεύρα; Πως οι φλέβες; Πως οι αρτηρίες; Πως ο υμένας, το λίπος, οι σάρκες, το δέρμα, τα νύχια, οι τρίχες και μια τόσο μεγάλη ποικιλία διαφόρων ουσιών από μια προϋπάρχουσα γη; Αλλά δεν θα μπορούσες ν’ απαντήσεις.

Πως λοιπόν δεν είναι άτοπο ν’ αγνοείς το σαφέστερο και ευκολότερο, να περιεργάζεσαι δε και να πολυεξετάζεις τα δυσκολότερα και τα πιο ακατανόητα;»

(Χρυσόστομος)

[Απ' το έργο μας "ΡΟΔΟΣΤΑΓΜΑ ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΙΚΗΣ ΣΟΦΙΑΣ"]