«Τι θα μπορούσε να είναι περισσότερο άθλιο κι ανόητο από εκείνους που ισχυρίζονται, ότι τα όντα έχουν γίνει μόνα τους και στερούν όλη τη δημιουργία απ’ την παρουσία του Θεού;

Γιατί πως θα μπορούσε να είναι λογικό, πες μου, τα τόσο πολλά στοιχεία κι η τόσο αρμονική διάταξη του σύμπαντος να διευθύνονται χωρίς κάποιον, που να κυβερνά και να εξουσιάζει τα πάντα;

Κι ένα πλοίο μεν δεν θα μπορέσει ποτέ χωρίς κυβερνήτη να διασχίσει τα κύματα της θάλασσας, ούτε ο στρατιώτης να κάνει ηρωικό χωρίς να προΐσταται ο στρατηγός, ούτε το σπίτι να στερεοποιηθεί χωρίς να είναι παρών ο χτίστης. Ο δε άπειρος αυτός κόσμος και η αρμονική διάταξη των στοιχείων αυτών μπορούσε να κινείται απλά και τυχαία, χωρίς να υπάρχει Κάποιος, ο οποίος μπορούσε να διευθύνει τα πάντα και κατά τη δική του σοφία να συγκρατεί και να βαστάζει όλα τα ορατά;

Αλλά γιατί προσπαθούμε να αποδεικνύουμε αυτά σ’ εκείνους, τα οποία, σύμφωνα με την παροιμία, έχουν καταστεί φανερά και στους τυφλούς;»

(Χρυσόστομος)

[Απ' το έργο μας "ΡΟΔΟΣΤΑΓΜΑ ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΙΚΗΣ ΣΟΦΙΑΣ"]