Του Αγίου Μεγάλου Βασιλείου

 Kάθε φορά που βλέπεις νερά, να θυμάσαι την αρχαία φωνή: «Συναχθήτω τα ύδατα». Έπρεπε να τρέξουν, για να καταλάβουν τον χώρο που τους ανήκει.

Έπειτα αφού έφτασαν στους καθορισμένους χώρους έπρεπε να μένουν στη θέση τους και να μην προχωρούν παραπέρα. Γι’ αυτό, όπως λέγει και ο Eκκλησιαστής, «Όλοι ο χείμαρροι στη θάλασσα πορεύονται, και η θάλασσα δεν είναι γεμάτη» (Eκκλ. 1,7).

Γιατί και το ότι ρέουν τα νερά το έχουν από το Θείο πρόσταγμα, και το ότι η θάλασσα περιορίζεται μέσα στις γραμμές των συνόρων της προέρχεται από την πρώτη νομοθεσία.

«Συναχθήτω τα ύδατα σε συναγωγή μία». Προκειμένου το νερό που προστίθεται να μην υπερχειλίζει από τους χώρους που το δέχονται και να μην μετακινείται συνεχώς από τον ένα χώρο στον άλλο για να τους γεμίσει, και κατακλύσει έτσι διαδοχικά όλη την ξηρά, διατάχτηκε να συναχθεί σε μία συναγωγή.

Γι’ αυτό η θάλασσα, αν και πολλές φορές μαίνεται από τους ανέμους και σηκώνει κύματα πανύψηλα, όμως όταν φτάσει στην παραλία, διαλύει την ορμή της σε αφρό και επιστρέφει.

[Απ’ το έργο «ΒΑΣΙΛΕΙΑΝΟ ΑΠΟΘΗΣΑΥΡΙΣΜΑ» του Κ.Γ.Παπαδημητρακόπουλου]