Του Αγίου Ιω. Χρυσοστόμου

«H απιστία είναι γνώρισμα ψυχής άρρωστης, μικρής και δυστυχισμένης. Ώστε, όταν μας κατηγορούν την πίστη μερικοί, ας κατηγορούμε και εμείς την απιστία τους, σαν δυστυχισμένους, μικρόψυχους, ανόητους, άρρωστους και που δεν συμπεριφέρονται καθόλου καλύτερα από τους όνους. Γιατί, όπως ακριβώς η πίστη είναι γνώρισμα ανώτερης και μεγάλης ψυχής, έτσι η απιστία είναι γνώρισμα ψυχής πολύ ανόητης κι ασήμαντης και που έχει κατεβεί στην ανοησία των ζώων».

                                                    *

«Εκείνος που κάθεται στο σκοτάδι, επειδή δεν έχει φως, μπορεί να συγχωρηθεί. Eκείνος όμως που μετά την παρουσία του φωτός εξακολουθεί να κάθεται στο σκοτάδι, φέρνει μαζί του την απόδειξη, ότι είναι διεστραμμένος και ισχυρογνώμων».

                                                    *                              

«Tέτοιες είναι οι διαθέσεις των κακών. Όχι μόνο δεν υποχωρούν όταν δουν τον δίκαιο ν’ αυξάνει την ευλάβειά του, αλλά και τον χλευάζουν και τον περιπαίζουν»

[Απ’ το έργο «ΡΟΔΟΣΤΑΓΜΑ ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΙΚΗΣ ΣΟΦΙΑΣ» των Εκδόσεων «ΦΩΤΟΔΟΤΕΣ»]