Από τότε που γεννιέται ο άνθρωπος, ο κάθε άνθρωπος, όπου κι αν βρίσκεται, σ' όποια ηλικία, φύλο και λαό κι αν ανήκει, ανέκαθεν, ανεξάρτητα απ’ το είδος του πολιτισμού του, έχει βαθιά μέσα του ρι­ζωμένο, έμφυτο, το θρησκευτικό συναίσθημα και μια φυσική ροπή και τάση προς τον Θεό και την θρησκεία. Γι’ αυτό και αποδεικνύεται, απ’ την επιστήμη πλέον (όπως απ' την αρχαιολογία, την παλαιοντολογία, την ιστορία, την κοινωνιολογία, τη θεολογία κ.λ.π.), ότι η θρησκεία είναι τόσο αρχαία, όσο και η ανθρωπότητα. Πως η πίστη στο Θεό είναι παγκόσμιο, πανανθρώπινο φυσικό φαι­νόμενο.

Μάλιστα ο Αριστοτέλης έχει κάνει τούτη την επιτυχη­μένη διαπίστωση: «Ό, τι όλοι οι άνθρωποι δέχονται αληθινό από ένστικτο, αυτό είναι πια μια φυσική αλήθεια». Άρα; Άρα αυτό το πανανθρώπινο συναίσθημα, τούτη η πανανθρώπινη πίστη, είναι ακόμη και απόδει­ξη της ύπαρξης του Θεού. Ναι! Και τότε ποια λογική έχει η αθεΐα;

                                                *   *   *

Ας προχωρήσουμε περισσότερο. Πάνω σ’ αυτό το αναμφισβήτητο γεγονός, μεγάλα πνεύματα της ανθρω­πότητας, αλλά και επιστήμονες, είπαν:

• Πλούταρχος: «Εάν εξετάσεις με ακρίβεια, μπορείς να βρεις πόλεις χωρίς τείχη, χωρίς γράμματα, χωρίς βασιλείς, χωρίς σπίτια, χωρίς χρήματα, που δεν χρειά­ζονται νόμισμα, που δεν έχουν γνωρίσει θέατρα και γυμναστήρια. Όμως κανείς δεν υπάρχει ούτε θα υπάρξει θεατής πόλης χωρίς ιερά και χωρίς θεούς, που δεν χρησιμοποιεί θρησκευτικές ευχές, ούτε όρκους, ούτε μαντείες, ούτε θυσίες για την επίτευξη αγαθών, ούτε (θυσίες για) τις αποσοβήσεις κακών. Αλλά μου φαίνεται ότι μάλλον μπορεί να υπάρξει πόλη χωρίς έδαφος παρά να ιδρυθεί πολιτεία, ή, μετά την ίδρυση της να διατηρηθεί εάν εξ ολοκλήρου εξαφανισθεί η δο­ξασία για τους θεούς».
• Αριστοτέλης: «Ουδέν έθνος άθεον».
• Σενέκας: «Σε όλους είναι ριζωμένη η πίστη στους θεούς και κανένα γένος δεν υπάρχει μέχρι σήμερα τόσο έξω απ’ τους νόμους και τα ήθη, που να μην πι­στεύει σε κάποιους θεούς».
• Κικέρωνας: «Ποιος λαός ή ποια οικογένεια πριν από κάθε άλλη γνώση, δεν έχει τη γνώση του Θεού; Κανένας λαός, όσο άμαθης κι αν είναι, δεν αγνοεί την ύπαρξη Θεού ή θεών, έστω κι αν αγνοεί ποιον πρέπει να έχει».
• Πλάτωνας: «Ότι και οι Έλληνες και οι βάρβαροι πιστεύουν στην θεότητα, είναι ένδειξη για την ύπαρξη του Θεού».
• Max Muller, Γερμανός θρησκειολόγος: «Όπου ανακαλύπτουμε έστω κι ελάχιστα ίχνη ανθρώπινης κοινωνίας, εκεί βρίσκουμε και ίχνη θρησκείας».
• Ο δαρβινιστής Taylor: «Βασιζόμενος σε σπουδαία συλλογή μαρτυριών, οφείλω να παρατηρήσω, ότι η πί­στη σε υπερφυσικά όντα υπάρχει σε όλες τις αγριότερες φυλές, με τις οποίες μπορέσαμε να έλθουμε σε κά­ποια επαφή».
• Βύρων Ζέβενς, ανθρωπολόγος: «Η ανθρωπότη­τα στο σύνολο της θρησκεύει. Στην ιστορία δεν υπάρ­χει εποχή, που να ζουν οι άνθρωποι χωρίς θρησκεία. Και η πιο άθλια ανθρώπινη φυλή έχει ιδέες θρησκευτι­κές. Κανείς ανθρωπολόγος δεν διαφωνεί στο σημείο αυτό».
• Breau de Quatrefages, Γάλλος φυσιοδίφης και ανθρωπολόγος της Ακαδημίας Επιστημών: «Υποχρεωμένος απ’ την ειδικότητά μου να περάσω και να επιθεωρήσω όλες τις ανθρώπινες φυλές, έψαξα τον αθεϊσμό τόσο στις καθυστερημένες, όσο και στις πε­ρισσότερο ανεπτυγμένες. Δεν τον βρήκα πουθενά παρά σε λίγα άτομα ή φιλοσοφικές σχολές, όπως και σήμερα παρατηρείται ακόμη και στην Ευρώπη. Ο αθεϊσμός δεν υπάρχει πουθενά, παρά μόνο ως εξαίρεση. Παντού και πάντοτε η συντριπτική πλειοψηφία του ξεφεύγει. Πουθενά, ούτε μεγάλες φυλές, ούτε καμιά υποδιαίρεσή τους, είναι άθεες».
• Kierkegaard, Δανός φιλόσοφος: «Όπως το βέλος του γυμνασμένου σκοπευτή, όταν φεύγει από τη φα­ρέτρα, καμμιά ησυχία δεν ζητεί για τον εαυτό του πριν φθάσει στον σκοπό του, έτσι ο άνθρωπος δημιουργή­θηκε από τον Θεό με κατεύθυνση προς τον Θεό και δεν μπορεί να έχει ησυχία πριν βρεθεί κοντά Του».
• Άγιος Αυγουστίνος: «Μας έπλασες, Κύριε, για Σένα και είναι ανήσυχη η καρδιά μας μέχρι να Σε βρει κι αναπαυτεί κοντά Σου».
• Μιχαήλ Άγγελος: «Τίποτε πάνω στη γη δεν είναι τόσο ταπεινό, τόσο άθλιο, όσον εγώ, όταν αισθάνομαι τον εαυτό μου χωρίς Εσένα».
• Ουμπέρτο Έκο (ο γνωστός Ιταλός συγγραφέας): «Οι άνθρωποι είναι θρησκευτικά όντα. Είναι ψυχολογικά δύσκολο να αντεπεξέλθουμε στη ζωή χωρίς τονλόγο και την ελπίδα που παρέχει η θρησκεία»

Κι άλλοι είπαν ακόμη:

• «Η θρησκευτικότητα αποτελεί θεμελιώδες ψυχικό ενέργημα και ουσιώδη τρόπο ύπαρξης του ανθρώπου… Ο άνθρωπος είναι απ’ τη σύστασή του μεταφυσικό και θρησκευτικό ον».

• «Το θρησκευτικό συναίσθημα είναι δημιουργία του ιδίου του Θεού, γι’ αυτό έχει βαθιές τις ρίζες του στο είναι κάθε ανθρώπου. Έτσι πάντοτε θα υπάρχει σε όλους, όσο κι αν μερικοί θέλουν να το πνίξουν, χωρίς να είναι δυνατόν να ξεριζωθεί με κανένα τρόπο».

     *   *   *

Δηλαδή πού καταλήγουμε; Σ’ αυτό του ψαλμωδού: «Όπως το ελάφι αποζητά τα τρεχούμενα νερά, έτσι και η ψυχή μας σε αποζητάει Θεέ μου. Είναι η ψυχή μου διψασμένη για τον Θεό, για τον αληθινό Θεό» (Ψαλμ. 41,2-3).

                                                                        Κ. Γ. Παπαδημητρακόπουλος