Δεν ξέρω αν έχετε αναρωτηθεί, καλοί μου φίλοι, γιατί απ’ όλα τα έμβια όντα, μόνον ο άνθρωπος έχει την όρθια στάση. Στέκεται, δηλαδή, και κινείται πάντοτε όρθιος. Εξ άλλου απ’ τη στάση του αυτή, πήρε και τον χαρακτηρισμό αυτό: «Άνθρωπος»!

Με την όρθια του στάση ο άνθρωπος, δεν βλέπει μονίμως τη γη, αλλά μπορεί και βλέπει τα ψηλά, τα άνω, τον ουρανό.

Κι αυτό γιατί, αφού διαθέτει και λογική, δεν μπορεί να έχει μονίμως στραμμένο το ενδιαφέρον του στα κάτω, στα χαμερπή, ούτε και να προσηλώνεται στα γήινα, τα φθαρτά, τα μάταια και τα τιποτένια, αλλά στα μεγάλα, τα αθάνατα, τα ουράνια, τα αιώνια.

Βλέπετε η λογική συνοδεύει την όρθια στάση για να είναι αυτός που τα διαθέτει, μονάχα ο άνθρωπος δηλαδή, σαφώς προσανατολισμένος προς τον Θεό, την πηγή κάθε αγαθού και κάθε μεγαλείου.

Τονίζει ο ι. Χρυσόστομος: «Γιατί σ’ εσένα έπλασε το σώμα όρθιο, ενώ στα ζώα το έπλασε να βλέπει προς τα κάτω; Είναι για να σε διδάσκει και με την ίδια τη διάπλασή σου να μην έχεις κανένα κοινό με τη γη, ούτε να προσκολλάσαι στα πράγματα της παρούσας ζωής».

Τι ευλογία, λοιπόν, του Θεού είναι αυτή για τον άνθρωπο!

*   *   *

Είναι εντυπωσιακό ένα ιδιάζον, θα λέγαμε, θαύμα του Χριστού. Πρόκειται γι’ αυτό με τη συγκύπτουσα γυναίκα. Δέστε πως το περιγράφει ο Ευαγγελιστής Λουκάς:[1]

Κάποιο Σάββατο ο Χριστός δίδασκε σε μια συναγωγή. Κι εκεί, ήταν μια γυναίκα, η οποία είχε πνεύμα (= δαιμόνιο) ασθένειας για 18 χρόνια, κι εξ αιτίας αυτού ήταν κυρτωμένη και δεν μπορούσε καθόλου να σηκώσει το σώμα της!

Όταν την είδε ο Χριστός, απευθύνθηκε σ’ αυτή και της είπε: «Γυναίκα έχεις ελευθερωθεί απ’ την ασθένειά σου». Κι έθεσε πάνω της τα χέρια κι αμέσως το σώμα της επανήλθε στην όρθια στάση και δόξαζε τον Θεό!

Όταν όμως ο αρχισυνάγωγος είδε αυτό το θαύμα, απευθυνόμενος στον κόσμο, τους είπε με αγανάκτηση, να έρχονται να θεραπεύονται τις υπόλοιπες έξι ημέρες της εβδομάδας και όχι την ημέρα του Σαββάτου! Ο Χριστός τότε του απάντησε ως εξής: «Υποκριτή! Καθένας από σας το Σάββατο δεν λύνει το βόδι του ή τον όνο του από τη φάτνη και τα οδηγεί έξω και τα ποτίζει; Κι αυτή, που είναι κόρη του Αβραάμ, και ο Σατανάς την είχε δεμένη επί 18 χρόνια, δεν έπρεπε να λυθεί απ’ τα δεσμά αυτά την ημέρα του Σαββάτου;».

Όταν δε έλεγε αυτά, καταλήγει ο Ευαγγελιστής Λουκάς, καταντροπιάζονταν όλοι οι αντίθετοι του Χριστού, ενώ όλος ο λαός έχαιρε για όλα τα θαυμαστά έργα, που γίνονταν από Αυτόν.

Λοιπόν, τι βλέπουμε απ’ αυτό το θαύμα του Χριστού;

Πως πραγματικά ο Θεός θέλει ο άνθρωπος να είναι πάντοτε όρθιος. Αυτός που δεν θέλει να είμαστε όρθιοι είναι βέβαια ο Σατανάς! Ναι, εκείνος ήταν που με το δαιμονικό του πνεύμα, έκανε τη γυναίκα αυτή για 18 ολόκληρα χρόνια να μην είναι όρθια, αλλά πάντοτε κυρτωμένη και να βλέπει μονάχα προς τα κάτω, και γι’ αυτό ήταν ασθενής, τόσο πολύ, που προσέλκυσε την θαυματουργική χάρη του Χριστού και της έδωσε πάλι την υγεία της, δηλαδή την όρθια στάση!

Με άλλα λόγια η όρθια στάση, είναι η στάση που μας πρέπει, ενώ η κυρτωμένη και η προς τα κάτω, όπως ακριβώς αυτή των ζώων, είναι δείγμα ασθένειας και μάλιστα δαιμονικής!

*   *   *

Στ’ αλήθεια η αμαρτία αυτό και μόνο κάνει…

Μας εμποδίζει την όρθια μας στάση αλλά και την πορεία μας προς τα άνω!

Μας κυρτώνει με τα φοβερά της φορτία που εναποθέτει στις πλάτες μας!

Μας πιέζει ανυπόφορα να βλέπουμε προς τα κάτω!

Έχετε δει έναν ναρκομανή ή έναν αλκοολικό; Τι φοβερό να μην έχουν άλλη στάση απ’ της συγκύπτουσας! Αλλ’ είναι ίδια η στάση που έχει ο καθένας μας, κατάφορτος καθώς είναι, απ’ τις αμαρτίες και τα πάθη του!

Δεν ξέρω αν το έχετε προσέξει…

Όλες οι νέες εξουσίες, όποιες κι αν είναι αυτές, όπως κι αν λέγονται, όλους, μα περισσότερο τους νέους, δεν τους θέλουν με όρθιο το κεφάλι! Τους θέλουν να το έχουν μονίμως σκυμμένο, υποταγμένο! Γιατί της αμαρτίας είναι όλες τους…

Όλες οι Ελληνορθόδοξες παραδόσεις μας, δεν κάνουν τίποτ’ άλλο απ’ το να καλλιεργούν την όρθια στάση και μονάχα αυτή! Κι ας πάρουμε για παράδειγμα τον χορό. Όλοι οι δημοτικοί μας χοροί χορεύονται χωρίς οι χορευτές να σκύβουν το κεφάλι.

Και τι σύμπτωση! Οι δημοτικοί μας αυτοί χοροί, όπως και όλες οι Ελληνορθόδοξες παραδόσεις μας, δεν είναι καθόλου της μόδας, σνομπάρονται απ’ τα ΜΜΕ, και πολεμούνται ανελέητα απ’ τις «νέες εξουσίες»!

Γι’ αυτό…

Όχι σε ό,τι μας θέλει σκυμμένους!

Όχι στους «νέους» δαιμονικούς υποταγμούς της εποχής μας!

Όχι σε κάθε δουλικό πάθος και την αμαρτία!

          *   *   *

Αλλά θα πείτε: Κι όταν υποκλινόμαστε στον Θεό; Κι όταν γονατίζουμε στην προσευχή;

Μα αυτό, δεν είναι τίποτ’ άλλο, παρά το κατ’ εξοχήν αγαθό που απορρέει απ’ την όρθια στάση μας. Ναι! Γιατί τότε, είμαστε όντως άνθρωποι, που βλέπουμε ψηλά και χρησιμοποιούμε τη λογική μας, και καταλαβαίνουμε καλά, πολύ καλά, ότι υπάρχει και ο Δημιουργός, στον οποίο ανήκουμε και στον οποίο αποβλέπουμε, και σ’ Αυτόν όχι μόνο το κεφάλι, αλλά και τα γόνατα κλίνουμε!

Και τι παράξενο…

Όσο τα κλίνουμε, τόσο ανυψωνόμαστε!

Όσο τα κλίνουμε, τόσο ανορθώνουμε την αξιοπρέπειά μας!

Όσο τα κλίνουμε, τόσο ξεφεύγουμε απ’ τα γήινα!

Όσο τα κλίνουμε, τόσο ξεφορτωνόμαστε τα βάρη της αμαρτίας!

        *   *   *

Τελικά, παιδιά, η όρθια στάση, είναι το κατ’ εξοχήν χαρακτηριστικό γνώρισμα της ανθρώπινης οντότητας και προσωπικότητας, αυτής που μας οδηγεί στα μεγαλεία του Θεού και την αιωνιότητα, αυτής που παντοιοτρόπως κάποιοι θέλουν να καταργήσουν…

                                                                                Κ. Γ. Παδημητρακόπουλος

[1] Βλ. Λουκ. ιγ΄, 10 - 17