Στην τύχη ποτέ τους δεν πιστεύουν οι αγωνιστές. Έμειναν μονάχα να πιστεύουν σ’ αυτή εκείνοι που δεν δρουν!

Στην πραγματικότητα μόνο τούτοι οι τελευταίοι την επικαλούνται, ασφαλώς για να δικαιολογήσουν την απραξία τους, την αβουλία τους, την ανευθυνότητά τους, τις συνεχείς αποτυχίες τους, τις ατελείωτες παραλείψεις τους, ακόμη δε και την… τεμπελιά τους!

Οι άνθρωποι που δρουν και κινούνται(!) ποτέ δεν παραδέχθηκαν ότι είναι άβουλες υπάρξεις αφημένες στη «μοίρα»! Απεναντίας, με τον αγώνα τους καθημερινά διαπιστώνουν ότι με την εργατικότητα, το θάρρος, την ορθή σκέψη, την αποφασιστικότητα, την καρτερία, τον προγραμματισμό, τη σύνεση, την αξιοποίηση όλων των δυνάμεων αλλά και των αρετών τους, την ισχυρή θέληση, την αυτοπεποίθηση, την αυτογνωσία, τη διορατικότητα, τον συχνή μόχθο κλπ., ο άνθρωπος, ναι ο άνθρωπος, είν’ εκείνος που δημιουργεί το μέλλον και την τύχη του.

Πραγματικά, ο ίδιος ο άνθρωπος είναι ο αρχιτέκτονας του μέλλοντός του.

                                                 *   *   *

Να τι υποστηρίζει ο μεγάλος εφευρέτης Θ. Έντισον: «Ποτέ δεν έκανα τίποτα τυχαία, ούτε κάποιες απ’ τις εφευρέσεις μου έγινε από τύχη. Όλα τα πέτυχα με τη σκληρή δουλειά»!

Το ίδιο υποστήριζε και ο Έμερσον: «Πιστεύω πάρα πολύ στην τύχη. Όσο περισσότερο εργάζομαι, τόσο και μ’ ευνοεί»!

Και ο Νίτσε: «Κανένας νικητής δεν πιστεύει στην τύχη»!

Εξάλλου είναι γνωστό και τούτο το αξίωμα των Λατίνων: «Η τύχη βοηθά τους τολμηρούς».

Ο Θερβάντες έλεγε πως η «ενεργητικότητα είναι η μητέρα της καλής τύχης».

Ας προσέξουμε και τούτη τη σοφή ρήση του Σενέκα: «Η τύχη τρέμει όταν βλέπει τον γενναίο, τρομοκρατεί όμως τον δειλό»!

Και τούτη του Σαλλούστιου: «Έκαστος, δημιουργός της τύχης του».

Αλλά και του Δημόκριτου: «Οι άνθρωποι έπλασαν το είδωλο της τύχης, για να δικαιολογήσουν τη δική τους αβουλία»!

Και του Κοραή: «Η τύχη καθενός εξαρτάται από τη δική του ενεργητικότητα».

Να κι ένας ακόμη σοφός λόγος: «Τύχη είναι η λέξη που έχουμε επινοήσει για να δικαιολογήσουμε τις επιτυχίες των άλλων»!

                                                  *   *   *

Έπειτα, μεγάλοι δημιουργοί που αντιμετώπισαν σοβαρότατα προβλήματα με την υγεία τους, άρα είχαν τη χειρότερη «ατυχία», ξεπερνώντας τα, άφησαν μοναδικό έργο.

Πρόχειρα αναφέρουμε τον Μπετόβεν που έπασχε από βαρηκοΐα και στο τέλος έχασε τελείως την ακοή του (πόσο φοβερό στ’ αλήθεια για έναν μουσικό!), κι όμως τότε ήταν που συνέθεσε το κορυφαίο έργο του την 9^η συμφωνία, τον Δημόκριτο που είχε το μεγάλο «φυσικό» ελάττωμα να ανεβοκατεβάζει τους ώμους του (ό,τι χειρότερο για έναν ρήτορα!) που στο τέλος το υπερνίκησε, τον Σπινόζα που έπασχε από φυματίωση και τον μεγάλο Ρώσο συγγραφέα Ντοστογιέφσκι που έπασχε από επιληψία.

Οπότε κάτι ήξερε ο τελευταίος όταν έλεγε: «Οι ευνοϊκές συνθήκες και οι ευτυχισμένοι καιροί δεν μας έρχονται εξ ουρανού, αλλά τους δημιουργούμε εμείς οι ίδιοι»!

Υπόψη και τούτος ο λόγος του Μ. Βασιλείου: «Ο Θεός μας δυναμώνει στους μόχθους».

Και πάλι τονίζει τούτο ο Μ. Βασίλειος: «Ποιος έστησε τρόπαιο νίκης με το να κοιμάται; Ποιος στεφανώθηκε με τα στεφάνια της καρτερίας, ζώντας πολυτελή ζωή και διασκεδάζοντας; Κανένας δεν πήρε το βραβείο χωρίς να τρέξει. Οι κόποι γεννούν τη δόξα, οι μόχθοι φέρνουν τα στεφάνια».

Ποια τύχη λοιπόν;

                                                 *   *   *

Οπότε, ναι στον αγώνα φίλοι. Αποφασισμένοι με τον μόχθο μας να πετύχουμε τους στόχους μας. Και θα δείτε τότε πόσο θα μας ευνοεί και … η τύχη!

                                                [Απ’ το περιοδικό «ΤΑ ΚΡΙΝΑ»]