Ναι, υπάρχουν και αυτά που κάθε τόσο μάλιστα έρχονται στη μόδα, ουσιαστικά σε χώρες της Δύσης. Έχουν ως θέμα τους συνήθως την εικόνα του Χριστού με τον ακάνθινο στεφάνι, του Σταυρού κ.λπ.

Αυτοί που τα χαράζουν στο σώμα τους δεν είναι οπωσδήποτε πιστοί, μπορεί να είναι ακόμη και απέλπιδες κατάδικοι ή και άνθρωποι που θέλουν να δηλώσουν πως απαρνήθηκαν οριστικά την αμαρτωλή ζωή τους!

Λέγεται πως η τακτική αυτή χάνεται στα βάθη του χρόνου. Είναι γνωστό ότι οι σταυροφόροι είχαν χαραγμένο τον Σταυρό στο στήθος ή τα μέτωπά τους, πράγμα που έκαναν μετά την άφιξή τους στους Αγίους Τόπους!

Άραγε πόσο σωστή είναι μια τέτοια τακτική; Νομίζουμε πως είναι τελείως λάθος! Γιατί πέραν των όσων αναφέραμε προηγουμένως γι’ αυτά που λέει η Αγ. Γραφή, θα προσθέσουμε και τα εξής:

α. Ο Χριστός αυτό που θέλει από μας, είναι να χαράζουμε το όνομά Του στις καρδιές μας και όχι στο … δέρμα μας! Η πίστη και η αφοσίωσή μας να φαίνεται από τα έργα μας, έργα μετανοίας, και όχι από τις ζωγραφιές μας, ακόμη κι αν αυτές είναι πάνω στο σώμα μας. Μας είπε: «Ου πας ο λέγων μοι, Κύριε, Κύριε, εισελεύσεται εις την βασιλείαν των ουρανών, αλλά ο ποιών το θέλημα του Πατρός μου του εν ουρανοίς» (Ματθ. 7, 21). Αυτό ακριβώς έκαναν οι Μάρτυρες και όλοι οι Άγιοι της Εκκλησίας μας. Εξάλλου, όπως αναφέρει και ο Απ. Παύλος «όσοι βαπτισθήκατε με πίστη στον Χριστό, ενδυθήκατε τον Χριστό (και ενωθήκατε μαζί Του)» (Βλ. Γαλ. γ΄ 27).

β. Ο Απ. Παύλος, πάλι, αναφέρει σε άλλο σημείο: «Εγώ γαρ τα στίγματα του Κυρίου Ιησού εν τω σώματί μου βαστάζω» (Γαλ. στ΄ 17) Ποια είναι αυτά τα στίγματα; Δεν είναι άλλα από τα ίδια τα σημάδια των πληγών που υπέστη από τους διωγμούς (δηλ. μαστιγώσεις, ραβδισμούς, λιθοβολισμούς κ.λπ) χάριν του Χριστού και αυτά είναι εκείνα που αποδεικνύουν ότι είναι, όχι μόνο αφοσιωμένος πιστός Του, αλλά και γνήσιος Απόστολός Του. Τέτοια στίγματα έφεραν όλοι οι μάρτυρες, στίγματα μαρτυρίας από τους ειδωλολάτρες και τους απίστους.

γ. Στην Αποκάλυψη του Ιωάννη, ενώ ο Χριστός μας αποκαλύπτει αλλά και μας προειδοποιεί για το γνωστό χάραγμα του Αντιχρίστου πάνω στο σώμα μας (το δεξί χέρι ή το μέτωπο όπως είπαμε), ένα χάραγμα που δεν θα περιέχει τίποτ’ άλλο από το όνομα ή τον αριθμό του, δεν ζητάει να γίνει το ίδιο και από τους πιστούς Του με το δικό Του Πρόσωπο, Όνομα ή Σύμβολα! Αυτό που θέλει οπωσδήποτε από μας είναι να μην δεχθούμε ποτέ να γίνει κάτι τέτοιο σε βάρος μας από τον Αντίχριστο!

δ. Μην ξεχνάμε πως ποτέ ο σκοπός δεν αγιάζει τα μέσα. Και τα μέσα εδώ είναι σαφώς ειδωλολατρικά, αποκύημα σκοτεινών προλήψεων και δεισιδαιμονιών!

ε. Σημειώνεται, τέλον, ότι η Αγία Γραφή και η Εκκλησία τα καταδικάζουν!

Στην Αγία Γραφή (Λευϊτ. Ιθ, 28) αναφέρονται τα εξής χαρακτηριστικά: «… Και εντομίδας ου ποιήσετε επί ψυχή εν τώ σώματι υμών και γράμματα στικτά ου ποιήσετε εν υμίν. Εγώ είμί Κύριος ο Θεός υμών» Δηλαδή, δεν θα κάνετε εντομές στο σώμα σας, ούτε θα χαράξετε γράμματα στο δέρμα σας. Εγώ είμαι Κύριος ο Θεός σας.

Αναφέρεται ότι οι πρώτες αντιδράσεις της Εκκλησίας εκφράστηκαν επί της εποχής του Μ. Κωνσταντίνου.

Τον 8^ο μ.Χ. αιώνα η Εκκλησία καταδίκασε την αποτύπωση οποιουδήποτε συμβόλου επί του σώματος των πιστών ως «ειδωλολατρικό έθιμο» και ως «πρακτική των βαρβάρων»!!!

Το ίδιο καταδικάζονται από τους Πατέρες της Εκκλησίας (όπως π.χ. από τον Μ. Βασίλειο)

Αυτά είχαν ως αποτέλεσμα να εξαλειφθεί το τατουάζ τουλάχιστον στην Ευρώπη για μια χιλιετία περίπου, επέστρεψε δε στο προσκήνιο με τις μεγάλες γεωγραφικές εξερευνήσεις και τις επαφές με τους άλλους πληθυσμούς της γης (κυρίως αυτούς της Αφρικής)

[Από το βιβλίο "ΜΕ ... ΠΙΣΙΝΓΚ ΚΑΙ ΜΕ ΤΑΤΟΥΑΖ;" των Εκδόσεων "ΦΩΤΟΔΟΤΕΣ"]