Εκτύπωση

Του Αγίου Ιω. Χρυσοστόμου

«Όταν δεις γυναίκα ωραία και πάθεις κάτι προς αυτήν, μην την ξαναδείς, και απαλλάχθηκες. Kαι πώς θα μπορέσω να μην την ξαναδώ, λέγει, παρασυρόμενος απ’ την επιθυμία; Παράδωσε τον εαυτό σου σε άλλα, που αποσπούν την ψυχή, στα βιβλία, σε φροντίδες αναγκαίες, σε προστασίες, σε βοήθειες αδικουμένων, σε προσευχές, στη φιλοσοφία για τα μελλοντικά. M’ αυτά δέσε την ψυχή σου. Έτσι όχι μόνο νέα πληγή θα θεραπεύσεις αλλά θα εξαλείψεις εύκολα και πληγή που έγινε μόνιμη και χρόνια».

*

«Tι λοιπόν, λέγει, όταν και χωρίς να υπάρχει συνήθεια σ’ εμένα, κυριευθώ από έρωτα με την πρώτη ματιά; Kι εδώ αιτία είναι η αδράνεια του σώματος, ή η τρυφηλή ζωή, και το να μην φροντίζεις για τα πρέποντα, ούτε ν’ αρκείσαι στα αναγκαία πράγματα»

*

«Aς θυμόμαστε πάντοτε τα λόγια του Iωσήφ που έλεγε: «Πώς να κάνω αυτό το κακό πράγμα και πώς να αμαρτήσω ενώπιον του Θεού;». Όταν λοιπόν μας ταράζει κάποια σκέψη να θυμόμαστε αυτά τα λόγια, αμέσως θα φύγει κάθε κακή επιθυμία. Eίτε λοιπόν κυριευτεί κάποιος από σαρκική επιθυμία, είτε από αγάπη προς τα χρήματα, είτε από κάποια άλλη παράλογη ηδονή, αμέσως να σκέπτεται αυτό, ότι δηλαδή Εκείνος είναι ο οποίος δικάζει εμάς, απ’ τον Οποίο δεν είναι δυνατόν να διαφύγει τίποτα, ούτε κι οι λογισμοί του νου. Kι οπωσδήποτε θα διαφύγουμε τα τεχνάσματα του διαβόλου και θα έχουμε πολλή την άνωθεν βοήθεια»

*

«Kι αν μας ευχαριστεί η σωφροσύνη, να μην εξετάσουμε αυτό, ότι δηλαδή η αρετή απαιτεί κόπο, ούτε ότι η παρθενία χρειάζεται πολύ αγώνα, αλλά να σκεπτόμαστε μόνο το αποτέλεσμα, και αναλογιζόμενοι αυτό πάντοτε να χαλιναγωγούμε τη λύσσα της πονηρής επιθυμίας, να καταβάλλουμε τα σκιρτήματα της σάρκας και να λησμονούμε τη δυσχέρεια των κόπων με τις αμοιβές που θα λάβουμε ως ανταπόδοση. Γιατί η ελπίδα των αγαθών είναι ικανή και να μας κάνει να ριπτόμαστε στους κινδύνους και να υπομένουμε με γενναιότητα τους κόπους της αρετής»

*

«Aς νεκρώσουμε τα μέλη της σάρκας κι ας κάνουμε αυτά αδύνατα στο να κάνουν την αμαρτία, γιατί μ’ αυτόν τον τρόπο κατ’ εξοχήν θα μπορέσουμε να τα παρουσιάσουμε στον Θεό ως ευάρεστη θυσία» (+)

*

«Πάντα να έχεις τον Σταυρό μπροστά στα μάτια σου λαμπερό και θα περνάς τον χρόνο σου καθαρός από αμαρτίες. Γιατί όπως ακριβώς η ράβδος στο σύννεφο, όντας σύμβολο και πρόρρηση για τον Σταυρό, ανέπαυε το πλήθος των Εβραίων και δεν το άφηνε να πάθει τίποτα κακό από τους Αιγυπτίους, έτσι και ο Σταυρός, όταν τον βλέπεις μπροστά σου, διώχνει γρήγορα την πονηρή ηδονή και δεν σε αφήνει να πάθεις τίποτα ανάξιο της ευσέβειάς σου. Αυτό ισοδυναμεί με την σωτηρία της ψυχής, αυτό είναι το αξιοθαύμαστο φάρμακο που αποκρούει την αισχρή επιθυμία» (+)

*

«Eίναι παγίδα πολύ μεγάλη η ωραιότητα της γυναίκας. Mάλλον δε όχι μόνο η ωραιότητα, αλλά το να την βλέπουμε με πονηρές διαθέσεις. Γιατί δεν πρέπει να κατηγορούμε τα πράγματα, αλλά εμάς τους ίδιους και τη δική μας ραθυμία. Oύτε να λέμε, να μην υπάρχουν γυναίκες, αλλά να λέμε να μην υπάρχουν μοιχείες. Oύτε να λέμε, να μην υπάρχει ομορφιά, αλλά να λέμε να μην υπάρχει πορνεία»

*

«Tο νόσημα του αισχρού έρωτα δεν είναι αποτέλεσμα της ωραιότητας του σώματος, ούτε απλώς της ομορφιάς, αλλά της αδιάφορης και πλανεμένης ψυχής. Πολλοί, λοιπόν, πολλές φορές που παρέβλεψαν άπειρες ωραίες γυναίκες, παρέδωσαν τον εαυτό τους στις αισχρότερες. Άρα είναι φανερό, ότι ο έρωτας δεν οφείλεται στην ομορφιά. Γιατί, αν οφειλόταν εκεί θα κυρίευαν εκείνες πριν απ’ αυτές εκείνους που περιέπεσαν σ’ αυτές. Ποια λοιπόν είναι η αιτία; Γιατί, αν ο έρωτας, λέγει, δεν οφείλεται στην ομορφιά, από πού έχει την αρχή και τη ρίζα; Προέρχεται από τον πονηρό δαίμονα; Έχει βέβαια κι από εκεί την αιτία, όμως δεν είναι αυτό το ζητούμενο, αλλά αν δεν είμαστε κι εμείς αίτιοι. Γιατί δεν είναι μόνο εκείνων η επιβουλή, αλλά μαζί μ’ εκείνους είναι πρωταρχικά και δική μας. Γιατί από πουθενά αλλού δεν γεννιέται αυτό το πονηρό νόσημα τόσο, όσο από συνήθεια, από τα κολακευτικά λόγια, από την αργοσχολία κι απ’ το να μην έχει κάποιος να κάνει κάτι. Είναι μεγάλη η τυραννίδα της συνήθειας, και τόσο μεγάλη, ώστε να φθάνει να γίνεται ανάγκη της φύσεως. Αν όμως η συνήθεια γεννά αυτήν, είναι φανερό ότι και συνήθεια τη σβήνει».

[Απ’ το έργο μας «ΡΟΔΟΣΤΑΓΜΑ ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΙΚΗΣ ΣΟΦΙΑΣ»,]