Εκτύπωση

Του Αγίου Ιω. Χρυσοστόμου

«Όπως το σώμα διαφθείρεται από μοιχείες, έτσι και η ψυχή μολύνεται από σατανικούς λογισμούς, από διεφθαρμένα δόγματα, από απρεπή νοήματα. Γιατί εκείνος που λέγει, “είμαι παρθένος στο σώμα”, με την ψυχή όμως φθονεί τον αδελφό του, αυτός δεν είναι παρθένος. Γιατί την παρθενία του τη διέφθειρε η ανάμειξή της με το φθόνο. Eπίσης ο ματαιόδοξος δεν είναι παρθένος. Γιατί την παρθενία του τη διέφθειρε ο έρωτας του φθόνου. Tο πάθος δηλαδή που μπήκε μέσα του διέφθειρε την παρθενία της ψυχής του. Eκείνος πάλι που μισεί τον αδελφό του, αυτός πολύ περισσότερο είναι ανθρωποκτόνος, παρά παρθένος και γενικά ο καθένας με όποιο πονηρό πάθος εξουσιάζεται, μ’ αυτό διαφθείρει την παρθενία του. Γι’ αυτό ο Παύλος απαγόρευσε όλες αυτές τις πονηρές μίξεις και προτρέπει να είμαστε κατά τέτοιο τρόπο παρθένοι, ώστε να μην αποδεχόμαστε στην ψυχή μας με τη θέλησή μας κανένα ενάντιο λογισμό».

*

«Πρόσεχε πόσο μεγάλο πράγμα είναι η παρθενία. Όταν έχει την αδελφή της την ελεημοσύνη, δεν την υπερνικά κανένα κακό, αλλά στέκεται πάνω απ’ όλα. Γι’ αυτό εκείνες δεν μπήκαν, επειδή μαζί με την παρθενία δεν είχαν και την ελεημοσύνη. O λόγος αυτός είναι άξιος πολλής ντροπής. Eνώ κατανίκησες την ηδονή, δεν περιφρόνησες τα χρήματα. Eνώ είσαι παρθένος κι απαρνήθηκες τη ζωή και σταυρώθηκες γι’ αυτήν, αγαπάς τα χρήματα. Mακάρι να επιθυμούσες άντρα και δεν θα ήταν τόσο μεγάλο το έγκλημα. Γιατί θα επιθυμούσες την ομοούσια ύλη. Tώρα όμως η κατηγορία είναι μεγαλύτερη, γιατί επιθύμησες ξένη ύλη».

*

«H ψυχή που ασκεί την παρθενία πρέπει να είναι αγνή στο σώμα και στο πνεύμα».

*

«Όπως ακριβώς και στους Ioυδαίους ο Θεός έδωσε το Σάββατο όχι απλώς για να μην εργάζονται, αλλά για να απέχουν απ’ τις κακές πράξεις, έτσι και η χήρα και η παρθένος προτιμούν αυτό το βίο όχι απλώς για να μη συνάπτουν σαρκική σχέση με άνδρα, αλλά για να φροντίζουν για τα του Kυρίου, για να είναι εξ ολοκλήρου προσηλωμένες στην υπηρεσία του Θεού».

*

«Δεν αρκεί να την κάνει παρθένο το να μείνει άγαμος, αλλά χρειάζεται και της ψυχής η αγνότητα, και αγνότητα ονομάζω όχι μόνο το να είναι απαλλαγμένη απ’ τις πονηρές κι αισχρές επιθυμίες κι απ’ τους καλλωπισμούς και την περιέργεια, αλλά και να είναι καθαρά απ’ την κοσμική φροντίδα. Aν όμως δεν συμβαίνει αυτό, ποιο το όφελος τότε της σωματικής καθαρότητας;».

*

«H παρθένος δεν πρέπει μόνο στο σώμα να είναι καθαρή, αλλά και στην ψυχή, αν βέβαια έχει σκοπό να υποδεχθεί τον Άγιο Νυμφίο».

 

[Απ’ το έργο μας «ΡΟΔΟΣΤΑΓΜΑ ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΙΚΗΣ ΣΟΦΙΑΣ»]