Αλλά θα πει κάποιος, πως αυτό το όραμα μοιάζει για μακρινό κι εμείς δεν μπορούμε να περιμένουμε…

Φυσικά και είναι μακρινό, όπως όλα τα οράματα εξάλλου. Όμως σε όλη αυτή την πορεία σε χαροποιεί, σε ικανοποιεί πολύ περισσότερο απ’ ότι οι πρόσκαιρες προγαμιαίες σχέσεις, και το κυριότερο, προσελκύει τη χάρη του Θεού στη ζωή σου η οποία και σε πληροί.

Αλλ’ αν βάζουμε τα στενά μέτρα του χρόνου στο θέμα αυτό, τότε θα έπρεπε να το βάζουμε και σε τόσα άλλα. Δηλαδή…

-  Επειδή ο γεωργός θα θερίσει μετά από πολλούς μήνες αυτά που έσπειρε, δεν θα έπρεπε να καλλιεργεί τα χωράφια του!

-  Επειδή τα δένδρα που μόλις φύτεψε θα του αποδώσουν μετά από χρόνια καρπούς, θα έπρεπε να καλλιεργεί … κολοκυθιές που καρποφορούν μόλις σε δυό μήνες!

-  Επειδή ένας μαθητής σε κάποια χρόνια θα τελειώσει το Λύκειο, δεν θα έπρεπε να συνεχίζει τις σπουδές του! Το ίδιο κι ένας φοιτητής! Κι ένας επαγγελματίας! Κι ένας υπάλληλος που θα περιμένει για πολλά χρόνια να εξελιχθεί στην καριέρα του!

Ωστόσο και επί της ουσίας για λίγα χρόνια θα περιμένει κάποιος προκειμένου να δημιουργηθούν οι κατάλληλες συνθήκες και η ωριμότητα για γάμο.

                                      *   *   *

Κι έπειτα, κάποιος άλλος θα πει. Πως θα τα βγάλω πέρα με τους πειρασμούς που είναι πολλοί και μεγάλοι;

Μα με τον πνευματικό αγώνα που προσελκύει την χάρη του Θεού, με την επίκληση της βοήθειάς Του, με τις άλλες μας προτεραιότητες, δραστηριότητες και στόχους (μην ξεχνούμε αυτό που έλεγαν οι αρχαίοι «έρωτας έρωτι νικάται»)

Άραγε πως τα βγάζουμε πέρα και με τόσους άλλους πειρασμούς που έχουμε; Της διατροφής μας, για παράδειγμα; Όλα, μα όλα, και στο θέμα αυτό, το ίδιο ακριβώς κάνουν. Με χίλιους δυό τρόπους, και μάλιστα απόλυτα ελκυστικούς, μας ζητούν να φάμε και τούτο κι εκείνο, κι ας είναι ανθυγιεινά και παχυντικά. Κι όμως εμείς τηρούμε αυστηρά την δίαιτά μας! Πως το κατορθώνουμε αυτό; Ας το σκεφτούμε…

                                      *   *   *

Αλλ’ υπάρχουν και οι άλλοι που θα πουν. Ναι, αλλά τι θα λένε οι άλλοι για μένα; Εκείνοι που «τα έχουν φτιάξει» με το άλλο φύλο; Τι να τους λέω κάθε φορά; Να νοιώθω σαν … κομπλεξικός;

Ο Σωκράτης έλεγε ότι δεν πρέπει να μας απασχολεί τι λένε οι άλλοι, αλλά οι «επαΐοντες», δηλαδή εκείνοι που γνωρίζουν πολύ καλά τα πράγματα, οι ειδήμονες. Και ο ι. Χρυσόστομος λέει κάτι ακόμη πιο σοφό. Να κάνουμε αυτό που λένε οι Άγιοι.

Μην ξεχνάμε και τον μύθο του Αισώπου με την αλεπού που σ’ ένα δόκανο της κόπηκε η ουρά και προσπαθούσε να πείσει και τις άλλες να κόψουν κι αυτές τις δικές τους, γιατί τάχα έτσι θα ήταν … πιο όμορφες!

Επομένως αφού ένας αγνός νέος σαφώς υπερέχει, γιατί να νοιώθει … κομπλεξικός; Να δοξάζει τον Θεό, πρέπει, για την όντως θαυμαστή αυτή υπεροχή του.

Κι αν οι άλλοι καπνίζουν, κι αν οι άλλοι πίνουν, θα κάνει κι αυτός το ίδιο για να … νοιώθει άνετα μαζί τους;

Και κάτι ακόμη. Αν οι άλλοι επιμένουν στις απόψεις τους, όπως γίνεται συνήθως, τότε συμβαίνει το εξής απλό. Πως ο νέος αυτός βρίσκεται σε λάθος παρέα. Δεν έχει τους σωστούς φίλους. Άρα πρέπει να τους εγκαταλείψει και να αποκτήσει εκείνους που έχουν τα ίδια με αυτόν ανώτερα φρονήματα. Το όραμα που περιγράψαμε, ναι, θέλει, ξέρετε, κι αυτή την τακτική. Και τι … σύμπτωση! Πολύ εύκολα θα διαπιστώσει πως είναι πολλοί εκείνοι που έχουν τις ίδιες με αυτόν απόψεις. Ναι!

                                       *   *   *

Λοιπόν, παιδιά, είναι ασφαλώς μεγάλο πράγμα το να έχει κανείς οράματα και υψηλούς στόχους στη ζωή του σε όλα, όπως βέβαια και σ’ αυτές τις σχέσεις του με το άλλο φύλο. Είναι όντως μεγαλείο. Είναι σαφώς το ίδιο του το μεγαλείο. Συνεπώς, αγνοείστε τις προκλήσεις, δημιουργείστε τις συνθήκες εκείνες που θα σας το εξασφαλίσουν. Όπως κάνετε, εξάλλου, και σε όλα τα οράματά σας …

Κ. Γ. Παπαδημητρακόπουλος

[Απ’ το περιοδικό «ΤΑ ΚΡΙΝΑ»]