Γίνεσαι … αυτά που κάνεις «like»!

Το έχουμε πει κι άλλες φορές, καλοί μου φίλοι. Ότι είναι στη φύση της αμαρτίας πάντοτε να κομπάζει και να δείχνει πως μονάχα αυτή υπάρχει. Κι είναι στη φύση της αρετής να μένει πάντοτε στην αφάνεια. Βλέπετε, αρετή που φαίνεται δεν είναι αρετή. Ωραία, θα πείτε. Κι αυτά τι σχέση έχουν με το facebook (για να περιοριστούμε μόνο σ’ αυτό) και μάλιστα με τα «like», δηλαδή εκείνα τα «μου αρέσει», που δεχόμαστε στο «προφίλ» μας, αλλά και στέλνουμε στα «προφίλ» των άλλων; Έχουν και πολύ μεγάλη μάλιστα. Δέστε…

*   *   *

Κατ’ αρχήν, τι ανεβάζουμε συνέχεια στο facebook, με τι τροφοδοτούμε αδιάκοπα το προφίλ μας; Κατά κανόνα με κεφάτα πράγματα, με «τρελλές φάσεις», με θέματα που «έχουν πλάκα», με το που είμαστε και τι κάνουμε … Τέτοια! Βλέπετε εκεί στο αυτο - φακέλωμα του εαυτού μας, είναι έτσι δομημένα τα πράγματα ώστε πάντοτε να θέλουμε να δείχνουμε πως είμαστε κάποιοι, πως περνάμε τάχα ωραία, πως είμαστε όλο ζωντάνια, κέφι και ζωή. Ακόμη δε και τότε που έχουμε τα … χάλια μας!

Όμως ποτέ δεν δείχνουμε τα χάλια μας! Σπάνια λέμε κάτι για τις λύπες μας, τα προβλήματά μας, τις απογοητεύσεις μας, την τυχόν απελπισία μας! Ούτε κι αυτό που μας βασανίζει πραγματικά! Ο εαυτός μας στα λεγόμενα «κοινωνικά δίκτυα» είναι πάντοτε ιδανικός, συνήθως αστείος, ακόμη δε και … ξεσελωμένος! Κι αν πούμε κάτι γι’ αυτά, μάλλον μας ξεφεύγει από κάποια φωτογραφία που ανεβάσαμε ή από καμμιά «ατάκα»!

Κι ακόμη πιο σπάνια μιλάμε για τις σκέψεις μας, τους προβληματισμούς μας, τους ανώτερους στόχους μας, τα οράματά μας, τα ιδανικά μας.

Και τι δεν κάνουμε ποτέ και καθόλου; Δεν λέμε βέβαια τίποτε για την τυχόν αρετή μας, τα πνευματικά μας κατορθώματα. Ασφαλώς αυτά δεν λέγονται, και μάλιστα δημοσίως, είναι ίδιο της αρετής, όπως είπαμε. Τι να πει κάποιος δηλαδή; Πως είναι αγνός και εγκρατής; Πως προσεύχεται, εκκλησιάζεται, εξομολογείται, νηστεύει, κοινωνεί; Πως δεν κατακρίνει τον άλλο, πως κάνει ελεημοσύνη; Και γενικά όλα όσα ο Θεός γνωρίζει ή και ο πνευματικός του;

Έτσι το υλικό που «ανεβαίνει» στο facebook…

Θα σε δείχνει στις καφετέριες και στις διασκεδάσεις, όχι όμως και τότε που είσαι την Κυριακή στην Εκκλησία ή και στην αγρυπνία ακόμη!

Θα σε δείχνει σε κάποια εκδρομή με την παρέα, όλο γέλιο και χαρά, όχι όμως και στο εξομολογητήριο!

Θα σε δείχνει με το άλλο φύλο, όχι όμως και με τους φίλους σου στο κατηχητικό!

Θα σε δείχνει να πίνεις, να καπνίζεις κ.λπ., όχι όμως και να νηστεύεις και να μένεις εγκρατής απ’ αυτά και πολλά άλλα ακόμη!

Άρα τι προβάλλεται τελικά; Μόνο η κοσμική πλευρά των πραγμάτων. Ναι!

Κι επειδή το ίδιο ακριβώς κάνουν όλοι, και βεβαίως οι φίλοι μας που έχουν πρόσβαση στο προφίλ μας (όπως κι εμείς στο δικό τους), τελικά δεν διανοούμαστε να κάνουμε κάτι άλλο πέραν αυτών, δηλαδή πέραν απ’ τα κοσμικά. Όλα είναι απ’ τον «κόσμο», για τον «κόσμο» και … για τα μάτια του κόσμου!

Κι αν σκεφτούμε ότι το προφίλ μας θέλει συνέχεια εφοδιασμό απ’ την κοσμική ζωή μας, όλα πλέον κινούνται προς αυτή την κατεύθυνση. Δηλαδή την κοσμική…

*   *   *

Ας δούμε τώρα και το επόμενο. Μέσα σ’ όλο αυτό το υλικό, του ιδανικού, του τρελλού και του εν πολλοίς κεφάτου εαυτού μας, εν τέλει του καθαρά κοσμικού, το «σύστημα facebook», έχει θεσπίσει κάτι πολύ σοφό γι’ αυτό (δηλαδή για το σύστημα). Κάτι που αυξάνει ακόμη περισσότερο όλη αυτή την κοσμική πλευρά των πραγμάτων. Πρόκειται για τα λεγόμενα «like». Δηλαδή τη δυνατότητα να λέμε στον άλλο (και οι άλλοι σε μας) ότι, αυτό που ανέβηκε «μου αρέσει»!

Το «σύστημα facebook», δηλαδή, εκμεταλλεύεται πλήρως την επιθυμία μας, καθ’ όλα λογική και κατανοητή, να θέλουμε αυτό που ανεβάζουμε να προσελκύει οπωσδήποτε το ενδιαφέρον των άλλων και να μας το λένε κιόλας.

Οπότε με το να μας λένε «μου αρέσει» σε κάτι που μόλις ανεβάσαμε, νοιώθουμε ότι κάνουμε κάτι πολύ σημαντικό και σπουδαίο. Δεν είναι τυχαίο που σε κάθε «ανέβασμα» υλικού στο προφίλ μας, αμέσως μετά μετράμε και τα «like» που είχαμε. Σε περίπτωση δε που αυτά είναι πολλά, ω πόσο μεγάλη είναι τότε η χαρά για την επιτυχία μας!

Και μετά απ’ αυτό τι κάνουμε; Σκεπτόμαστε την επόμενη «φάση», δηλαδή την επόμενη φωτογραφία και το υλικό που θα ανεβάσουμε, ούτως ώστε τα «like» που θα ακολουθήσουν να είναι ακόμη πιο πολλά. Και να σπάσουν όλα τα ρεκόρ. Των δικών μας και των άλλων!

*  *   *

Είναι αλήθεια πως όλα, μα όλα, μπαίνουν πλέον στο δρόμο των «like». Και όλοι μας! Το οποίο, τι σημαίνει ακριβώς;

Πως αυτά για τα οποία είπαμε «μου αρέσει», είναι κατά κανόνα μόνο για τα κοσμικά πράγματα, κάποτε δε και για τα τιποτένια και τα χαμερπή!

Πως αυτά για τα οποία μας είπαν πως τους «άρεσαν», μπορεί να είναι για ένα χτένισμα, ας πούμε, για ένα ντύσιμο το οποίο μπορεί να είναι και εξεζητημένο, για μια χαλαρή «φάση» μας, για μια «απρεπή» πόζα μας, για μια αστεία «κατάστασή» μας… Δηλαδή είτε για πράγματα δευτερεύοντα, είτε και για πράγματα που μας εκθέτουν κιόλας. Κι εν πάση περιπτώσει κοσμικότατα όλα τους ή και προκλητικά και για τούτο σαφώς αμαρτωλά!

Οπότε με τον τρόπο αυτό διαμορφώνεται πλέον ένα άλλο κριτήριο στα πράγματα.

Τότε «αρεστό» είναι σαφώς μόνο το κοσμικό!

Τότε «δημοφιλές» είναι τι παράξενο, το τρελλό, το αστείο!

Τότε «γούστο έχει» το προκλητικό, το εξεζητημένο, το χυδαίο, το αμαρτωλό!

Δηλαδή διαμορφώνεται μια κατάσταση πολύ χειρότερη και από το τηλεοπτικό θέαμα. Συνέχεια γράφουν τα «τηλεοπτικά περιοδικά» για τις εκπομπές με την μεγαλύτερη ακροαματικότητα. Οι οποίες ποιες είναι τελικά; Μια απ’ τα ίδια, μια απ’ όλα τα σκουπίδια που έχει η τηλεόραση!

Κι αυτό γιατί ο τηλεθεατής, επειδή δεν έχει τη δυνατότητα να επιλέξει μεταξύ του καλού και του κακού, αλλά μόνο μεταξύ του κακού και του κακού, επιλέγει αυτό που είναι λιγότερο κακό! Τα βλέπουν αυτά οι διαφημιστές και ρίχνουν σ’ αυτές τις εκπομπές τις διαφημίσεις τους. Τα πιστεύουν και οι τηλεθεατές και μονάχα αυτές βλέπουν. Έτσι το επίπεδο στο τηλεθέαμα όλο και κατεβαίνει, όλο και ολισθαίνει στην κακογουστιά, την κοσμικότητα, την ελαφρότητα, την αμαρτία…

Οπότε, λοιπόν, και το «μου αρέσει» στο «σύστημα facebook», δεν κάνει τίποτε άλλο τελικά, παρά να οδηγεί τα πράγματα όλο και πιο κάτω, και σ’ όλα τα τιποτένια!

Μπορούμε να το δούμε αυτό και στον εαυτό μας, ξέρετε. Αν θελήσουμε να κάνουμε έναν απολογισμό, στα «μου αρέσει» που είπαν οι φίλοι μας στο προφίλ μας και σ’ αυτά που είπαμε ότι «μας άρεσαν» στο δικό τους. Τότε θα εκπλαγούμε πραγματικά. Μπορεί δε και να νοιώσουμε (πολύ) άσχημα! Και στα σίγουρα θα διαπιστώσουμε πως μέσα απ’ όλο αυτό το παιχνίδι των «like», οδηγήσουμε τους εαυτούς μας ή και παρασύραμε τους άλλους σε πράγματα που καθόλου δεν επιθυμούσαμε. Και τι φοβερό είναι να παρασύρει κανείς τους άλλους προς την αμαρτία!

Μην ξεχνούμε δε και τούτο. Πως με τα «like» του είδους αυτού …

Θα αυξάνουμε πάντοτε την αυταρέσκειά μας και τον εγωισμό μας!

Θα τροφοδοτούμε συστηματικά τον ναρκισσισμό μας!

Θα επιμείνουμε στο «έτσι όπως είμαστε», άρα δεν πρόκειται να μετανοήσουμε για κάτι!

Θα χειροτερεύουμε κιόλας, μέσα από την προσπάθεια να μιμηθούμε τις τακτικές των άλλων με τα πολλά «like»!

Θα ωθεί ο ένας τον άλλο προς το κοσμικότερο, το ελαφρότερο, ως και το αμαρτωλότερο ακόμη!

Κι αν όλα αυτά ισχύουν για την αθώα πλευρά των πραγμάτων, δηλαδή για τα «like» που είναι όντως αληθινά, άραγε τι γίνεται τότε με εκείνα που είναι τεχνητά ή ψεύτικα; Βλέπετε είναι και πολύ ψεύτικος ο εικονικός κόσμος, μην το ξεχνάμε.

*   *   *

Σαφώς η όλη κατάσταση με τα «like» δεν είναι καθόλου απλή, όσο γοητευτική κι αν είναι, όσο «πλάκα» κι αν έχει. Όλα θέλουν προσοχή. Δεν μπορεί να μας αρέσει ο,τιδήποτε. Πάνω απ’ όλα μας αρέσει το ενάρετο, το εκλεκτό, το αγιασμένο, εκείνο που έχει πάνω του τη χάρη του Θεού. Κι ό,τι αθώο υπάρχει στα κοσμικά, όπως ένα τοπίο ή ένα λουλούδι για παράδειγμα. Κι αυτό γιατί μας οδηγεί στο μεγαλείο του Θεού. Ποτέ όμως δεν μπορεί και δεν πρέπει να μας είναι αρεστές οι κοσμικότητες, στις οποίες θέλουν να μας οδηγήσουν τα διάφορα συστήματα, όπως αυτό του facebook…

                                                                 Κ. Γ. Παπαδημητρακόπουλος