Κάποτε ένας εν Χριστώ αδελφός, πήγε πολύ νωρίς στον Άγιο Ανδρέα Πετραλώνων που λειτουργούσε ο π. Ανανίας, για να παρακολουθήσει τη Θεία Λειτουργία, να ακούσει το κήρυγμά του και να πάρει την ευχή του.

Ο π. Ανανίας επειδή ήταν καταβεβλημένος από τις πολλές ασθένειες που είχε, συνήθιζε να δίνει το αντίδωρο στον σολέα, μπροστά από την Ωραία Πύλη, καθισμένος σε μια καρέκλα.

Όταν πλησίασε τον π. Ανανία πήρε το αντίδωρο, κάνοντας του μια μικρή υπόκλιση! Τότε ο π. Ανανίας τον μάλωσε ενώπιον όλων, λέγοντάς του: «Να ασπαζόμαστε το χέρι του παπά»!!

Οι άλλοι που γνώριζαν πολύ καλά τον π. Ανανία, δεν παραξενεύτηκαν καθόλου με αυτό που έγινε, γιατί ήξεραν πόσο αυστηρός ήταν στο θέμα αυτό. Έλεγε ότι με τον ασπασμό της χειρός του ιερέα, μεταδίδεται η Θεία Χάρη, και μάλιστα όταν έχει ήδη επιτελέσει κάποιο απ’ τα μυστήρια της Εκκλησίας μας.

Παρομοίαζε δε αυτή τη μετάδοση της Θείας Χάριτος με το καλώδιο, το οποίο πρέπει να έρθει σε επαφή με ένα άλλο καλώδιο για να μεταδώσει το ηλεκτρικό ρεύμα.

«Το χέρι του παπά, είναι το χέρι του Θεού», έλεγε και ξανάλεγε. «Να το ασπάζεστε … »

Πολλές φορές, μάλιστα, είχε γυρίσει κάποιους πίσω όταν τους έδινε κάποια ευλογία (αντίδωρο, αγιασμό, ευχέλαιο, βασιλικό κ.λπ.), για να ασπαστούν το χέρι του. «Εγώ δεν είμαι τίποτα, έλεγε, ο Χριστός είναι … »

Κ.Γ.Π.