Η Σοφία Π., ένα Σάββατο βράδυ, είδε την κόρη της να σφαδάζει από τους πόνους. Πονούσε παντού, όπως τις έλεγε. Όπου δε και να την άγγιζε κανείς, πονούσε! Μέχρι κρίση πανικού έπαθε από τον πόνο εκείνο το βράδυ!

Η Σοφία Π. αν και ήταν νοσηλεύτρια και είχε ιατρικές γνώσεις, δεν μπόρεσε να της κάνει κάτι ουσιαστικό, εκτός από ένα ισχυρό παυσίπονο που της έδωσε. Με το παυσίπονο ανακουφίστηκε κάπως, χωρίς όμως ουσιαστικό αποτέλεσμα. Σκέφτηκε να την πάει στο νοσοκομείο, αλλά πρώτα ήθελε να εξαντλήσει τα "πνευματικά μέσα". Όλη τη νύχτα επικαλείτο τους αγίους για να την βοηθήσουν, όπως και τον π. Ανανία λέγοντας:  «Παππούλη μου κάνε καλά την Κ.»!

Ξημερώνοντας Κυριακή, είπε της κόρης της ότι θα πήγαινε στον Άγιο Ανδρέα Πετραλώνων που λειτουργούσε ο π. Ανανίας να πάρει την ευχή του. Και μετά θα έβλεπε τι θα έκανε ...

Όταν έφθασε στον Ι. Ναό, προς μεγάλη έκπληξή της, κατά την Μεγάλο Είσοδο, ακούει τον π. Ανανία, μεταξύ άλλων «αναγκεμένων» όπως έλεγε, να μνημονεύει: «Υπέρ της δούλης Σου Σοφίας και της οικογενείας αυτής». Το ίδιο επανέλαβε και κατά τον καθαγιασμό των Τιμίων Δώρων.

Μια φίλη της που καθόταν δίπλα της, της είπε: «Σοφία, εσένα μνημονεύει ο παππούλης …». Εκείνη της απάντησε: «Αποκλείεται, είναι η τάδε Σοφία …». Η φίλη της πρόσθεσε: «Μα εκείνη δεν έχει οικογένεια …»

Παρ’ όλα αυτά η Σοφία Π. δεν πείστηκε ...

Όταν τελείωσε η Θεία Λειτουργία, καθώς βγήκε από την εξώπορτα του ιερού ο π. Ανανίας για να πάει στο σπίτι του, κοίταξε με εκείνο το πατρικό και τόσο στοργικό βλέμμα του όλο τον κόσμο που είχε συγκεντρωθεί εκεί για να τον κατευοδώσει. Όταν την είδε, της είπε: «Έλα δω Σοφία, σε θέλω». Και της δίνει το ύψωμα - αντίδωρο από το πρόσφορο με το οποίο λειτούργησε. Εκείνη έμεινε εμβρόντητη! Το πήρε με ευλάβεια και επέστρεψε στο σπίτι της γεμάτη από μιά ανείπωτη χαρά!

Όταν έφτασε την περίμενε άλλη έκπληξη. Η κόρη της ήταν πολύ καλά, ήρεμη και δεν πονούσε καθόλου. Δεν χρειάστηκε να κάνει τίποτε άλλο, ούτε να πάρει άλλο παυσίπονο. Την άλλη μέρα δε, πήγε κανονικά στη δουλειά της!

Το «ύψωμα – αντίδωρο» αυτό η Σοφία Π. το έχει φυλάξει κάπου στο σπίτι της ως ευλογία. Και το έχει εκεί από το 2017 που της το έδωσε ο π. Ανανίας και παραμένει άθικτο, αν και έχουν περάσει από τότε πέντε χρόνια ...

Το περιστατικό αυτό μας το διηγήθηκε η ίδια προς δόξαν Θεού και από ευγνωμοσύνη στον π. Ανανία, όπως μας είπε ...

Κ.Γ.Π.