"Να έχει λύπη ένας άνθρωπος που βρίσκεται μακριά από τον Χριστό, να το καταλάβω. Αλλά να έχει λύπη ένας που είναι κοντά στον Χριστό, δεν το καταλαβαίνω, γιατί, και πόνο να έχει, ο πόνος του μελώνεται από τον Χριστό.

Όπως έχω καταλάβει, στον άνθρωπο δεν υπάρχει φαρμάκι, γιατί, αν το φαρμάκι ακουμπήσει στον Χριστό, γίνεται γλυκό σιρόπι. Όποιος έχει μέσα του φαρμάκι, σημαίνει ότι δεν ακουμπάει τα προβλήματά του στον Χριστό.

Η χαρά είναι του Χριστού, η λύπη είναι του διαβόλου"

    (Όσιος Παϊσιος ο Αγιορείτης)