Όταν λες ποιος είδε τον Θεό, μέσα σου κάνεις τον εξής συλλογισμό: Μόνο κάθε τι που βλέπω υπάρχει. Ό,τι δεν βλέπω δεν υπάρχει. Τον Θεό δεν τον βλέπω, άρα δεν υπάρχει. Είναι όμως αληθινή η πρόταση, ό,τι δεν βλέπω δεν υπάρχει; Πόσα πράγματα δεν βλέπουμε και όμως υπάρχουν.

Το φως το βλέπουμε; Τι είναι το φως; Είναι αυτό το οποίο βλέπουμε; Τον ηλεκτρισμό τον βλέπουμε; Όχι. Δεν τον βλέπουμε, αλλά ούτε γνωρίζουμε τι είναι ηλεκτρισμός.

Αν ήμαστε τυφλοί και δεν βλέπαμε τον ήλιο, δεν θα υπήρχε ήλιος; Ή αν παρατηρώ την ανατολή και τη δύση του ήλιου, μπορώ να ισχυρισθώ ότι ο ήλιος κινείται;

Ας υποθέσουμε ότι ο Θεός καταδεχόταν να εμφανισθεί όπως είναι. Ποιος θα τολμούσε να τον ατενίσει, όταν ένα μόνο δημιούργημά του που λέγεται ήλιος δεν μπορούμε να το δούμε με γυμνά μάτια; Ποιος θα τολμούσε με τα υλικά του μάτια να δει τον Θεό που είναι φως απείρως δυνατότερο από τον υλικό ήλιο;

Ο Θεός δεν εμφανίζεται όπως είναι, γιατί τότε θα επεβάλλετο με τον φόβο και όχι με την αγάπη. Θα τον δεχόμαστε χωρίς να μπορούμε να τον αρνηθούμε, πράγμα το οποίο στερείται ηθικής αξίας.

Ο Κύριος μας είπε, ότι αυτοί που έχουν καθαρή καρδιά θα δουν τον Θεό. Δεν θα δουν βέβαια την ουσία Του, αλλά τις άκτιστες ενέργειές Του. «Μακάριοι οι καθαροί τη καρδία, ότι αυτοί τον Θεό όψονται

π. Γεώργ. Καλπούζος

[Απ' το περιοδικό μας "ΤΑ ΚΡΙΝΑ"]